ภาพวาดประตูไม้ที่ประกอบด้วยเสาสองข้าง และคานพาดด้านบนสองชิ้นที่เรียก โทรี (Torii) เป็นสัญลักษณ์แทนศาลเจ้า
และนั่นคือความแตกต่างของศาลเจ้ากับวัด ศาลเจ้าทุกแห่งอย่างน้อยจะต้องมีโทรีหนึ่งอัน หรือจะมากกว่านั้นก็ได้ เพื่อเป็นเครื่องหมายแสดงเขตแดนแยกอาณาเขตอันศักดิ์ออกจากพื้นที่ทางโลก
โทรีทำจากไม้ หิน โลหะ หรือปูนซีเมนต์ได้ทั้งนั้น แต่ไม่ว่าจะสร้างขึ้นจากวัสดุใด มักจะถูกทาทับด้วยสีแดงชาด
ความเป็นมาของโทรีอ่านเจอจากหนังสือ 'เพลินกับญี่ปุ่น' เขียนโดย นพพร สุวรรณพานิช ให้ความรู้ที่แปลกดี อาจารย์นพพรเขียนเล่าว่า คำว่าโทรีนั้นฟังเป็นญี่ปุ่นก็จริง แต่รากคำมาจากภาษาสันสกฤต 'โตรณ' ลองไปค้นหารูปภาพโตรณจาก Google ภาพโตรณที่เห็นละม้ายคล้ายโทรีของญี่ปุ่น เพียงแต่ของอินเดียไม้ที่วางพาดขวางด้านบนระหว่างเสาสองข้าง มีสามอัน และรุ่มรวยด้วยลวดลายฉลุเฉลานานา ขณะที่ของญี่ปุ่น เรียบง่ายเป็นแบบ Minimalist อีกแล้ว อาจารย์นพพรยังให้ความรู้ต่ออีกว่า คำว่า door ในภาษาอังกฤษนั้นก็มาจากคำว่าโตรณ นี่แหละ
โทรีคือประตูทางเข้าศาลเจ้า เป็นสัญลักษณ์แยกเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ออกจากโลกภายนอก หากโทรีเป็นประตูที่ไม่มีบานเปิดปิด นั่นหมายความว่าหากคุณพร้อม ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ก็พร้อมที่จะต้อนรับคุณตลอดเวลา โดยไม่ต้องมีคำว่า open 24
ศาลเจ้าทุกแห่งอย่างน้อยจะต้องมีโทรีหนึ่งอัน แต่ที่ศาลเจ้า ฟูชิมิ อินาริ ไทชะ (Fushimi Inari Taisha) มีโทรีกว่าหนึ่งหมื่นอัน!!! ไม่ได้อ่านจำนวนผิด มีกว่าหนึ่งหมื่นอันจริงๆ โทรีสีแดงชาดที่ศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ ไทชะ เรียงต่อกันเป็นแถวจนกลายเป็นอุโมงค์ทางเดิน และอุโมงค์ทางเดินโทรีนี่เองที่เป็นภาพลักษณ์จูงใจให้นักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชม
ภายในศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ ไทชะ ด้านในมี รูปปั้นสุนัขจิ้งจอก ให้เห็นเป็นระยะ ซึ่งแผกจากศาลเจ้าอื่น และที่ดูเป็นลักษณะเฉพาะมากๆ อีกจุดหนึ่งคือ แผ่นป้ายไม้เล็กๆ สำหรับเขียนคำขอปรารถนาที่จะเห็นได้ทั่วไปตามวัดและศาลเจ้า แทนที่จะเป็นแผ่นไม้สี่เหลี่ยมทรงจั่วธรรมดา กลับเป็น รูปหน้าสุนัขจิ้งจอก มีหูแดงๆ สองข้าง และเส้นคิ้ว ที่เหลือให้เจ้าของแผ่นป้ายได้วาดหน้าสุนัขจิ้งจอกเองตามใจชอบ เท่าที่สังเกต.. ใบหน้ายอดฮิตที่นิยมแต่งแต้มจะออกแนวทะเล้น น่ารัก ตลกๆ
แล้วทำไมต้องเป็นสุนัขจิ้งจอกด้วยล่ะ?
อินาริ (Inari) คือเทพเจ้าแห่งการเก็บเกี่ยว และสุนัขจิ้งจอกหรือ คิตสุเนะ (Kitsune) เป็นผู้เดินสารของเทพเจ้าอินาริ สุนัขจิ้งจอกจึงเป็นเสมือนสื่อกลางระหว่างเทพเจ้ากับมนุษย์
และเมื่อเทพเจ้าแห่งการเก็บเกี่ยวเป็นหนึ่งในเทพเจ้าที่ชาวญี่ปุ่นให้ ความเคารพ สวดภาวนาขอพรให้ธุรกิจประสบผลสำเร็จ เจริญรุ่งเรือง ศาลเจ้าที่สร้างอุทิศเพื่อบูชาสุนัขจิ้งจอกจึงมีอยู่มากมายทั่วประเทศ ญี่ปุ่น
ประมาณกันว่ามีศาลเจ้าอินาริทั่วทั้งญี่ปุ่นประมาณ 40,000 แห่ง นับเป็นจำนวนถึงสองในสามของศาลเจ้าทั้งหมด และหากจะนับว่าศาลเจ้าอินาริที่ไหนมีชื่อเสียงโด่งดังที่สุด ก็ต้องยกให้ที่นี่
โทรีมากมายที่เรียงต่อกันจนเป็นอุโมงค์ทางเดิน ชวนแปลกตา สร้างบริจาคโดยผู้เข้ามาสวดมนต์ขอพร ฉันกับเพื่อนร่วมบ้านเดินไปตามอุโมงค์ไปเรื่อยๆ แล้วอุโมงค์ทางเดินก็แยกออกเป็นสองด้าน ด้านซ้ายกับด้านขวา มองด้วยตาแล้วก็ไปทางเดียวกันนั่นแหละ คู่ขนานกันไป เห็นสาวญี่ปุ่นสองคนที่มาถึงก่อน กำลังเสี่ยงทายเลือกด้วยวิธีการนับ นับสุดท้ายหยุดทางด้านไหน ก็เดินไปทางนั้น อุโมงค์ทางเดินที่ขนานไปสองอุโมงค์มีเพียงระยะเดียว และเป็นระยะสั้นๆ ไม่อย่างนั้นคงได้เห็นคนยืนเสี่ยงทายแบบนี้ไปจนสุดทางแน่
ขณะเดินไปเรื่อยๆ สังเกตเห็นโทรีบางอันผุพัง เผยให้เห็นเนื้อไม้ของจริงที่ยังไม่ได้ทาทับสีแดง บางอันมีสลักข้อความ และเพราะศาลเจ้าแห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณตีนเขา อุโมงค์โทรีจึงค่อยๆ นำพาขึ้นไปบนเนินเขา
บางช่วงจังหวะแอบเดินออกไปนอกอุโมงค์ แล้วมองย้อนกลับมา สีแดงโดดเด่นท่ามกลางสีเขียว ให้รู้สึกเหมือนเป็นทางวงกต นำพาไปไหนสักแห่ง เดินๆ ไปอาจจะเจอสุนัขจิ้งจอกแปลงร่างเป็นคนมารอรับอยู่ปลายทางก็ได้ บรือวว์..... เคยอ่านเกี่ยวกับตำนานพื้นบ้าน หรือวรรณกรรมเยาวชนเด็กของญี่ปุ่นมั้ยล่ะ ที่มักมีเรื่องสุนัขจิ้งจอกแปลงร่างเป็นคนได้น่ะ....
สุนัขจิ้งจอกยังรุกล้ำไปถึงร้านขายของที่ระลึก ตรงทางเข้าศาลเจ้า แต่อยู่ในรูป ขนมหน้าสุนัขจิ้งจอก ใส่ถุงวางขายอยู่ นอกจากสุนัขจิ้งจอกแล้วยังเห็นสุนัขแรคคูนเซรามิคยืนเอียงคอทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้เห็นทั่วไปอีกด้วย
ไม่ได้ลองกินขนมหน้าสุนัขจิ้งจอก เพราะดูแห้งๆ ไม่น่าจะอร่อย แต่ได้ลองขนมรูปรีๆ รูปหน้าคนแทน เพราะทำใหม่สดให้เห็นจากในร้าน เห็นแล้วน่าลอง
จินตนาการแรกก่อนที่ขนมเข้าสู่ปาก นึกถึงแป้งที่หนานุ่ม หวานๆ แต่กลับตาลปัตร เสียงกรอบแกรบดังในปาก กลับกลายเป็นแป้งกรอบเสียนี่ เคี้ยวกลืนเข้าไปแล้ว ก็หวนนึกถึง ขนมคุกกี้ทำนายโชค (Fortune Cookie) ที่แจกเป็นของตบท้ายให้กับลูกค้าในร้านอาหารจีนในอเมริกา รสชาติของขนมรูปหน้าคนเหมือนขนมคุกกี้ทำนายโชคแทบไม่ผิดเพี้ยน ต่างที่รูปลักษณ์เท่านั้น
ไม่รู้ว่าใครมีเหตุผลชอบพอเรื่องการเดินทางกันอย่างไร สำหรับฉันการที่ได้บังเอิญกินขนม ณ สถานที่หนึ่ง แล้วไปเหมือนอีกสถานที่หนึ่งที่อยู่ไกลโพ้นออกไป แค่นี้ก็เป็นเสน่ห์เล็กๆ อย่างหนึ่งที่ทำให้ฉันหลงใหลชอบพอการเดินทางแล้ว
ไม่น่าแปลกใจหรอกทำไมขนมที่ร้านแถวศาลเจ้า 'ฟูชิมิ อินาริ ไทชะ' ถึงมีรสชาติเหมือนขนมคุกกี้ทำนายโชคในอเมริกา เพราะหากไปค้นหาข้อมูลความเป็นมาของขนมดังกล่าว ปรากฏว่า ชนชาติที่นำขนมดังกล่าวไปเผยแพร่ในอเมริกาเป็นชาวญี่ปุ่น ไม่ยักใช่ชนชาติจีนตามที่เข้าใจผิดมานาน
คนเข้าใจผิด คือฉันเองแหละ ไม่ใช่ใครอื่น ก็อยากแจกในร้านอาหารจีนทำไมเล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น