ราตรีนี้ยังไม่จบสิ้น… ขณะหนังท้องตึง หนังตาทำท่าจะหย่อน เสียงกริ่งโทรศัพท์ในห้องพักก็ดังขึ้นตอนห้าทุ่มกว่า…. ฉันกับยูลีมองตากันอย่างงุนงง… แต่เจ้าของเสียงโทรศัพท์ไม่ใช่ใคร เป็นมาร์ตินน่ะเอง และตอนนี้เขารอเราอยู่ข้างล่างที่เคาน์เตอร์ของโรงแรม … มาร์ตินมารับเราสองคนไปฉลองรับปีใหม่กับครอบครัวของเขา… จู่ ๆ คนต่างแดนสองคนก็มีคนยื่นไมตรีจิตให้….
เป็นอาหารมื้อพิเศษที่แสนดีและแสนอร่อย เป็นค่ำคืนที่ฉันแสนจะติดใจ โต๊ะใหญ่..รายล้อมด้วยสมาชิกในครอบครัว พ่อ พี่ชาย พี่สาว พี่สะใภ้ มาร์ติน หลานตัวน้อยอีก 4 คน และฉันกับยูลี ช่างเป็น big family ดีจริง ๆ อาหารเม็กซิกันแท้ ๆ อุดมสมบูรณ์ แม้จะอิ่มไก่ย่างกับยูลีมาแล้วคนละครึ่งตัว แต่ยังเอร็ดอร่อยกินได้ปริมาณขนาดที่เจ้าของบ้านยิ้มอย่างพออกพอใจ
ฉันกับยูลีเป็นจุดสนใจของครอบครัว พี่ชาย พี่สาวของมาร์ติน ซักไซ้ถามไถ่ถึงการเดินทางของเราสองคน… ท่าทางครอบครัวของมาร์ตินปลื้มกระเหรี่ยงสองสาว ที่อุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางกันมา ตามประสาเจ้าบ้านน่ะ เวลาเห็นคนมาเที่ยวบ้านตัวก็ชอบ แล้วสองสาวที่มาเที่ยวก็มากันไกลเสียด้วย คนเอเชียแบบนี้ ไปไหนมาไหนในเม็กซิโก ตกเป็นเป้าสายตา ความอยากรู้อยากเห็นยิ่งกว่าฝรั่งผิวขาว ตัวโต ๆ เสียอีก
ครอบครัวมาร์ตินพอรู้ว่าเรามีแผนที่จะเดินทางไปเที่ยวเมืองอื่นต่อในคืนพรุ่งนี้ ก็พยายามชักชวนเยื้อให้เราอยู่ต่อ ถึงขั้นเอื้อเฟื้อจะให้พักที่บ้านเลยทีเดียว… เป็นการชวนที่เต็มใจอย่างยิ่ง กริยาแบบนี้ดูกันออก… แต่เกรงใจน่ะ…เราเลยปฏิเสธอย่างนิ่มนวล และใจแข็งเป็นอย่างยิ่ง
และเมื่อถึงเวลานับถอยหลัง… เรากำลังจะข้ามวันจากปีเก่าสู่ปีใหม่ ทันทีที่นาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน ครอบครัวมาร์ตินก็ให้ฉันกับยูลีรีบกินองุ่น 12 ลูก องุ่น 12 ลูกเป็นสัญลักษณ์แทนเดือน 12 เดือน แต่ละเดือนที่เคี้ยวอยู่ในปากให้อธิษฐานขอพรสำหรับวันเวลาใหม่ที่จะมาถึง
ภาพจาก http://knoji.com
คืนนั้นกว่าจะกลับโรงแรมก็ตี 3 เข้าไปแล้ว พอเข้าไปในโรงแรมปุ๊ปเจอหน้าพนักงานเราก็พูด ไฮ เป็นการทักทาย แต่เจ้าหน้าที่ย้อนกลับมาค่ะว่า กู้ด มอร์นิ่ง ก็จริงของเขา นี่มันเช้าแล้ว เช้าวันแรกของปีใหม่ ณ แดนไกล
ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15 ตอนที่ 16 ตอนที่ 17 บทส่งท้าย
Copyright ©2011 kanakacha.blogspot.com